Rozdział 7

"Mówią: ''nie od­wra­caj się za siebie"..

ale nikt nie wyg­ra z siłą wspomnień.. "

Za drzwiami stał......Nie kto inny jak Harry.

- Niańka na dzisiaj? - zapytałam z uśmiechem.

- Tak wyszło - wzruszył ze śmiechem ramionami.

- Wujek Harry - pisnęła radośnie Sophie i wystawiła w jego stronę rączki.

- Cześć Księżniczko - przywitał się radośnie z małą biorąc ją na ręce.
- Okej, a więc tak - złapałam się za czoło i zaczęłam myśleć - Obiad macie w piekarniku, ale jakbyś chciał gdzieś z małą wyjść to bez problemu go zostaw, jak coś to zadzwoń, albo napisz esemesa gdzie mam się zgłosić po odbiór malutkiej i już ci dupy nie truje bo wierze, że będziesz umiał się nią zająć.
- Słowo harcerza - powiedział uśmiechając się, postawił Soph na ziemi i zaczął szperać w tylnej kieszeni - A to mój numer jak coś - powiedział podając małą karteczkę z cyferkami.
- Okej, to ja idę będę za 2 godziny, góra 3.
- Nie spiesz się - powiedział i pomachał z małą mi na do widzenia. Z wyrzutami sumienia z powodu tego, że zostawiam go samego z dzieckiem wsiadłam do samochodu i odjeżdżając z piskiem opon pojechałam na tą pieprzoną próbę.

Oczami Harrego

- To co robimy? - zapytałem małego Skrzata, kiedy Lucy wyszła z domu.

- Obejrzyjmy bajkę, a potem spacer - krzyknęła mała i jak torpeda poleciała do salonu.

- A na mnie już nie zaczekasz? - zapytałem ze śmiechem kierując się jej śladem.

- No pospiesz się - krzyknęła zniecierpliwiona skacząc po fotelu.

- No już idę - zaśmiałem się i siadłem na kanapie - A więc co oglądamy?

- Małą Syrenkę - krzyknęła uśmiechnięta.

- No to Małą Syrenkę - powiedziałem i włączyłem odpowiednią bajkę. Dziewczynka od razu zaczęła oglądać jak wmurowana. Oho już mam na nią patent, żeby była spokojna, zaśmiałem się w duchu po czym zacząłem ze szczegółami śledzić losy bajki.

Właśnie Ariel zmierzała do złej wiedźmy jaką jest Urszula, kiedy mój telefon zaczął dzwonić. Z niechęcią wstałem i wyszedłem do kuchni aby odebrać.

~Tak? - zapytałem przygryzając skórkę od paznokcia.

~ Hazza jesteś potrzebny - krzyknął Niall, po czym się rozłączył.

- No ja nie mogę co za bachor - mruknąłem pod nosem i stresując się, że coś złego się dzieje, próbowałem ponownie zadzwonić do Horana. Niestety odzywała się tylko automatyczna sekretarka. Przygryzając ze zdenerwowania wargę, schowałem telefon do kieszeni i szybko poszedłem do Sophie.

- Aniołku możemy bajkę do oglądać później?

- Yhym - mruknęła i spojrzała na mnie - A co?

- Teraz pojedziemy do moich przyjaciół dobrze?

- A dlaczego?

- Ponieważ potrzebują oni mojej pomocy.

- Okej - powiedziała tylko i wstając z fotela ruszyła w stronę wyjścia.

- A buty?

- A no tak - puknęła się lekko w czółko i poszła zakładać obuwie. Ja w tym czasie wyciągnąłem z piekarnika blachę z pieczonym kurczakiem i ziemniaczkami i zawijając ją w folie aluminiową schowałem do siatki, po czym wziąłem ze sobą.

- Gotowa? - zapytałem kiedy już miałem na nogach buty.

- Tak - odpowiedziała po czym ścisnęła w rączce misia.

- No to chodź - chwyciłem ją za rączkę, po czym wyszedłem z domu. Zamykając go na klucz, myślami byłem już z Niallem i tym co próbował mi powiedzieć.

- Gotowa? - zapytałem Sophie przed drzwiami do naszego domu.

- Yhym - szepnęła po czym przytuliła mocniej do siebie misia.

- Aż tak źle może nie będzie - szepnąłem do siebie w myślach, po czym pchnąłem drzwi. To co zobaczyłem to było więcej niż źle i gorzej razem wzięte, to była istna katastrofa otóż.............CDN

PO PIERWSZE CHCĘ BARDZO PRZEPROSIĆ PONIEWAŻ ROZDZIAŁ NIE WYSZEDŁ. ALE CHCIAŁAM COŚ DLA WAS NAPISAĆ I MIMO BÓLU GŁOWY I GORĄCZKI ZAWZIĘŁAM SIĘ I PRÓBOWAŁAM COŚ Z SIEBIE WYKRZESAĆ, ALE NIESTETY NIE WYSZŁO. NASTĘPNY ROZDZIAŁ POSTARAM SIĘ DODAĆ JAK NAJSZYBCIEJ I OBIECUJE ŻE BĘDZIE LEPSZY. JAK MACIE OCHOTĘ MOŻECIE NAPISAĆ DO MNIE NA GG: 7611649 POZDRAWIAM I CAŁUJE JEWELKA <3