Rozdział 6

".. a mo­rał tej baj­ki jest krótki i wszys­tkim dob­rze znany:

ten, kto ni­kogo nie kocha, sam nie będzie kochany. "

Nagle przede mną pojawiła się sylwetka...Johna mojego szefa.

- Lucy mogę cię na chwilkę - zapytał nerwowo drapiąc się po karku. Zastanawiając się co naskrobałam, postawiłam Sophie, przy Kler i ruszyłam za mężczyzną kawałek dalej.

-  O co chodzi?

- Jak wiesz za 2 tygodnie jest ten obóz muzyczny.

- No tak, pamiętam i co z nim nie tak.

- Nasza nauczycielka muzyki się rozchorowało.

- iiii? 

- I czy ty byś mogła pojechać.

- A co zrobię z Sophie?

- Może pojechać z tobą.

- A jaki jest haczyk? - zapytałam wkładając dłonie do tylnych kieszeni spodni.

- Dzisiaj jest generalna próba występów nauczycieli na jutrzejszym spotkaniu obozowiczów.

- Ale dzisiaj?

- Tak i musisz załatwić niańkę do dziecka na dzisiaj - powiedział po czym jak gdyby nigdy nic odszedł.

- Dzięki John to mi pomogłeś - warknęłam w stronę odchodzącej sylwetki mężczyzny, po czym wyciągając telefon z kieszeni ruszyłam w stronę dzieciaków.

- To co idziemy? - powiedziałam z uśmiechem i biorąc córeczkę za rękę wyszłam  z budynku jednocześnie wystukując numer do Danielle. Dzwoniąc do niej przygryzałam nerwowo skórki od paznokci.

~ Słucham - rozległ się  nagle głos dziewczyny.

~Hej Dan mam sprawę - zaczęłam prosto z mostu.

~Jeśli chodzi o dzisiejsze pilnowanie Sophie to odpadam - powiedziała zanim w ogóle zadałam pytanie.

~Skąd...

~Skąd wiem? Też mam dzisiaj próbę.

~A okej - powiedziałam smutno - A znasz może kogoś kto mi jej popilnuje ze 2 godzinki.

~Zobaczę co da się zrobić - powiedziała Mulatka - Jak coś o 16 niańka zapuka do twoich drzwi.

~Dziękuje - rozłączając się z dziewczyną zaprowadziłam maluchy pod teatr i ustawiając je ładnie, zaczęliśmy śpiewać.

***

- Mamo gdzie się tak spieszysz? - zapytała Sophie, siedząc na kanapie w salonie i oglądając powtórkę Pszczółki Mai.

- Mam jakąś próbę Skarbie - powiedziałam kucając przed nią i całując w czółko.

- A kto będzie siedział ze mną?

- Zaraz się dowiemy - powiedziałam z uśmiechem, który przerwał mi dźwięk dzwonka. - O wilku mowa - zaśmiałam się, po czym z dzieckiem na rękach poszłam otworzyć. Za drzwiami stał......

PRZEPRASZAM, ŻE KRÓTKI ALE OBIECAŁAM ŻE DZISIAJ SIĘ POJAWI A NIE MAM ZA BARDZO CZASU. ZAPRASZAM TAKŻE NA kochaj-lub-badz-kochanym.blogspot.com i love-fun-joy.blogspot.com LICZĘ NA WASZE KOMENTARZE I WESOŁEGO HALLOWEEN ;*