Rozdział 12

"Za­kochałam się... przep­raszam, 

ja już nie pot­ra­fię myśleć."

- Jak dojedziecie masz zadzwonić - rozkazał Styles stojąc z Sophie na rękach przed autokarem - I nie ma żadnego ale.

- Jasne Harry - powiedziałam z uśmiechem, próbując pozbyć się z mojego brzucha motylków, które pojawiając się jak tylko chłopak jest blisko mnie - Zadzwonię na 100%.

- Będę na to czekał - powiedział smutno, zaraz jednak przywdział na twarz uśmiech  - Mam nadzieję, że szybko wrócicie.

- Harry to tylko 2-tygodniowy obóz.

- Chyba aż 2-tygodniowy obóz - powiedział oburzony. Pocałował Sophie w czółko i puścił ją wolno - Leć zając miejsce Skarbie.

- A mama? - zapytała z szeroko otwartymi oczkami.

- Mamusia zaraz przyjdzie do ciebie - powiedział i puścił wolno dziewczynkę, która już po chwili siedziała na fotelu w autobusie.

- Dlaczego kazałeś jej odejść? - zapytałam zdziwiona.

- Ponieważ przy niej nie mógłbym zrobić tego - powiedział i przybliżając się szybko do mnie złapał mnie za biodra i przysunął do siebie tak że między nami nie było wolnej przestrzeni.

- Harry co ty.... - nie dane mi było dokończyć ponieważ wargi chłopaka zaczęły napierać na moje usta. Zdziwiona otworzyłam usta zdziwiona, na co chłopak szybko zareagował i wślizgnął się w nie językiem. Kiedy zabrakło nam tchu oderwał się ode mnie.

- Teraz już możesz jechać - powiedział z uśmiechem - Będę odliczał dni do waszego powrotu - odparł jeszcze na pożegnanie po czym pomógł mi wejść do autobusu. Na koniec usłyszałam jeszcze jego cichy szept. - Kocham cię Lucy - już chciałam mu odpowiedzieć, ale autobus ruszył. Szybko siadłam na swoim miejscu i z Sophie na kolanach spojrzałyśmy w szybę, gdzie na dworze stał Harry i z uśmiechem na twarzy nam machał.

- Wiesz co mamusiu?

- Co? - zapytałam córeczki przenosząc swój wzrok na nią.

- Kocham go - powiedziała poważnie.

- Ja też - powiedziałam zgodnie z prawdą i mocno przytuliłam córeczkę do siebie.

Ostatni dzień obozu.....

- Lucy musisz zaśpiewać na koniec no nie daj się prosić - słysząc namawianie Danielle wybuchnęłam śmiechem.

- Ale dlaczego ty mnie tak namawiasz na ten występ?

- No bo - zawahała się jednak zaraz posłała mi szeroki uśmiech - Ponieważ uwielbiam jak śpiewasz i nie tylko ja, a poza tym ktoś musi zakończyć ten obóz z wielką pompą.

- I mam to być ja?

- No tak.

- Niech ci będzie - powiedziałam z uśmiechem - Zgadzam się.

- Naprawdę? - zapytała nie wierząc własnym uszom.

- Naprawdę - powiedziałam i nadal uśmiechając się ruszyłam w stronę domku mojego i Sophie gdzie miałam zamiar przygotować się na wieczór.

- Dziękuje - słysząc krzyk Dan za sobą wybuchnęłam radosnym śmiechem.

Stojąc  na scenie uśmiechnęłam się szeroko i podeszłam do mikrofonu.

- Dziękuje wszystkim za udział w tym obozie, myślę, że była to dla was świetna zabawa - uśmiechnęłam się na wspomnienie bitwy wodnej oraz bitwy na jedzenie - Było też parę smutnych scen, ale szybko zastępowaliśmy je śmiechem. Dziękuje jeszcze raz i na pożegnanie pragnę wam zaśpiewać piosenkę Seleny Gomez - słysząc wiwaty z widowni uśmiechnęłam się szerzej - No to zaczynamy.

Podczas śpiewania zauważyłam, na widowni znaną mi sylwetkę Harrego. Czując radosne trzepotanie serca uśmiechnęłam się szerzej i śpiewałam dalej. Teraz wiem to na 100%. Kocham go całą sobą.