Rozdział 9

NA SPECJALNE ŻYCZENIE PIERNICZKA ;) A WIĘC SKARBIE DEDYKUJE CI TEN ROZDZIAŁ, TOBIE, TWOJEJ PRZESŁODKIEJ SIOSTRZYCZCE I RESZCIE OSÓB KTÓRE TO CZYTAJĄ ORAZ KOMENTUJĄ. KOCHAM WAS ;**

"Nie chodzi tu więc o to, 

czy ktoś jest słaby, czy sil­ny,

 tyl­ko - czy może przet­rwać miarę

 swo­jego cier­pienia, 

mo­ral­ne­go czy fizycznego."

- Witaj Lucy - podniosłam do góry głowę i zobaczyłam, że tą osobą jest.....Mój brat.

- Puść mnie - szepnęła, a po moim policzku spłynęła samotna łza.

- Musimy porozmawiać - powiedział patrząc na mnie uważnie.

- Nie mamy o czym Liam - krzyknęłam w jego stronę i wyrwałam się z jego ramion.

- To wy się znacie? - zapytał zaskoczony Zayn.

- Lucy? - spytał nie dowierzając Devine - A ja miałem zamiar cię szukać.

- Nie jestem skarbem do odnalezienia - warknęłam w jego stronę i chwyciłam małą ponownie w ramiona - Miło było poznać ale my już musimy iść. Dobranoc wszystkim i do jutra Danielle - posłałam brunetce uśmiech po czym wyszłam z domu. Bez problemu włożyłam małą do fotelika. Nagle drzwi od domu trzasnęły, a w moją stronę zbliżała się jakaś postać. Szybko weszłam do samochodu.

- Lucy zaczekaj - Krzyknął Harry, na co ja zaskoczona spojrzałam na ciemną sylwetkę.

- Harry?

- Nie możesz prowadzić w takim stanie. Daj ja poprowadzę - powiedziawszy to otworzył drzwi samochodu, wpuszczając świeże powietrze do środka.

- Nie potrzeba - warknęłam w jego stronę.

- Proszę, nie chce, żeby wam coś się stało - I właśnie w tym momencie popełniłam największy błąd. Spojrzałam prosto w jego zielone oczy, w których utonęłam - To jak dasz się przekonać? 

- Yhym - szepnęłam jak otumaniona i na miękkich nogach wstałam z fotela kierowcy i wyszłam z samochodu. Nadal nie ogarniając do końca co się dzieje wokół mnie, ruszyłam w stronę drzwi dla pasażera. Już miałam je otworzyć, kiedy Harry mnie wyprzedził i wskazał ręką bym siadła.

~*~

- A ty jak wrócisz? - zapytałam Harrego stojącego na progu kuchni, który właśnie wrócił z pokoju Sophie, ponieważ Mała zasnęła nam w drodze i chłopak zamiast jej obudzić wniósł ją na górę.

- Przejdę się - powiedział tylko i posyłając mi uśmiech próbował wyjść z domu.

- Wracaj tu - Krzyknęłam za nim i zaczęłam szperać w torebce.

- Po co?

- Trzymaj - podałam mu kluczyki od samochodu i wszystkie potrzebne dokumenty.

- Ale ja nie mogę wziąć twojego samochodu. 

- Nie gadaj tylko pożyczaj.

- A jak będziesz musiała gdzieś pilnie pojechać?

- To mam drugi - powiedziałam przewracając oczami - A teraz bierzesz to ode mnie i jedziesz prosto do domu, po czym piszesz mi esemesa że dojechałeś. 

- Jesteś gorsza od mojej mamy - zaczął marudzić.

- Ja po prostu nie chcę, żeby coś ci się stało. - powiedziałam z uśmiechem.

- Do jutra - pożegnał się i wyszedł z uśmiechem na ustach.

- Do jutra.

- Lucy za 20 minut wychodzisz - krzyknęła Lara i wróciła do wypełniania notatek.

- A widziałaś może Maggie?

- Nie - powiedziała nie podnosząc na mnie wzroku. - zapytaj Jacka.

- Okej dzięki - zdziwiona ruszyłam w stronę trybun gdzie siedział Jack.

- Hej widziałeś Maggie?

- To nikt ci nie przekazał? - zapytał zdziwiony.

- Czego?

- Maggie ma zapalenie gardła i ty śpiewasz za nią.

- Co?

- To, a teraz leć się przebrać i rozgrzać struny głosowe.

- Ja was kiedyś zabiję - szepnęłam i z rządzą mordu weszłam do garderoby, gdzie rzucił się na mnie tłum stylistek....